Chrzest

Do udzielenia dziecku sakramentu chrztu świętego wymagane są następujące dokumenty:

• akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego
• dokument stwierdzający zawarcie Sakramentu Małżeństwa przez rodziców
• zaświadczenia od rodziców chrzestnych (wydane przez ich parafie) że mogą pełnić tę zaszczytną funkcję

Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

• jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest, jego rodziców lub opiekunów, a gdy ich nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu i posiada wymagane do tego kwalifikacje
• ukończył szesnaście lat, chyba że proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku
• jest katolikiem bierzmowanym i przyjął już I Komunię oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i zadaniami jakie ma pełnić
• jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej
• ukończył szesnaście lat, chyba że proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku
• nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest

Jeśli ktoś nie spełnia postawionych warunków, aby być chrzestnym (np. żyje w związku cywilnym) niech roztropnie odmówi składanej propozycji zostania rodzicem chrzestnym. Rodzice natomiast niech wcześniej się zorientują czy wybrany kandydat spełni postawione warunki, zanim kogokolwiek o pełnienie funkcji chrzestnego lub chrzestnej poproszą.

Bierzmowanie

Sakrament Bierzmowania wyciska niezniszczalny charakter, znamię, pieczęć duchową, która bardziej upodabnia do Chrystusa. Jako sakrament dojrzałości duchowej daje szczególną siłę do wytrwania w powołaniu chrześcijańskim i apostolskim; nakłada na chrześcijanina obowiązek mężnego wyznawania wiary i troski o zbawienie świata. Bierzmowany wchodzi w osobisty kontakt z Duchem Świętym, który wzmaga i rozwija siedem swoich darów udzielanych już na chrzcie świętym.

• Kandydat do bierzmowania powinien być ochrzczony i znajdować się w stanie łaski uświęcającej.
• Poszczególnym bierzmowanym towarzyszy świadek, który przygotowuje ich do tego sakramentu, przedstawia biskupowi i pomaga w wiernym wypełnianiu przyrzeczeń chrzcielnych.
• Ze względu na związek tego sakramentu ze chrztem wypada, aby świadkami byli rodzice chrzestni, a gdyby było to niemożliwe rodzice naturalni osoby bierzmowanej.
• Świadkiem może być także inna osoba, która sama przyjęła wszystkie sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, jest religijnie praktykująca i prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji jaką mają pełnić.

Warunkiem przyjęcia Sakramentu Bierzmowania jest:

• uczestnictwo w spotkaniach przygotowujących
• złożenie pisemnej prośby o udzielenie Sakramentu Bierzmowania
• udział w katechizacji szkolnej
• przedstawienie wyciągu z aktu chrztu

Spotkania młodzieży przygotowującej się do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania odbywają się w terminie podanym przez prowadzącego i podawane będą w ramach ogłoszeń duszpasterskich.

Zachęcamy do zapoznania się z zarządzeniem w sprawie przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania w Diecezji Bydgoskiej.

Komunia święta

Do Pierwszej Komunii Świętej w naszej parafii dzieci klas III przystępują w trzecią niedzielę maja.

Otoczmy te dzieci oraz ich rodziców naszymi modlitwami.

Spowiedź

Okazja do Spowiedzi świętej w naszej parafii pół godziny przed każdą Mszą Świętą.

Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego, sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są:

• żal za grzechy
• spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem
• postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych

Sakrament chorych

Sakrament namaszczenia chorych rodzi u niektórych katolików wiele lęków i obaw. Dość często wzywają kapłana dopiero wtedy, gdy chory już umarł, ponieważ obawiają się, by nie przerazić zbytnio konającego propozycją przyjęcia tego sakramentu. Tymczasem sakramentu tego nie udziela się wyłącznie konającym. Została nawet zmieniona jego nazwa z „ostatniego namaszczenia” na „sakrament namaszczenia chorych”. Sakrament chorych może przyjąć osoba poważnie chora, osłabiona przez wiek; nie udziela się go natomiast człowiekowi, który z pewnością już umarł. W ciągu życia można przyjąć ten sakrament wielokrotnie.

Udzielenie sakramentu chorych nie ma na celu – jak się nieraz sądzi – wyłącznie przygotowania człowieka na śmierć, lecz również umocnienie go w jego cierpieniach.

W sakramencie namaszczenia chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i śmierci Chrystusa. Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do jego zbawienia. Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej.

Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą i trochę waty. Jeśli nie ma wody święconej, można użyć wody zwykłej i poprosić kapłana o jej poświęcenie. Na tak przygotowanym stoliku kładzie kapłan Najświętszy Sakrament oraz oleje.

W nagłym wypadku taki sakrament może zostać udzielony o każdej porze dnia i nocy.

Chorych, którzy zostali zgłoszeni do co miesięcznej Komunii Świętej, odwiedzamy w pierwszy piątek miesiąca w godzinach rannych.

Sakrament małżeństwa

Narzeczeni powinni zgłosić chęć zawarcia sakramentu małżeństwa w biurze parafialnym narzeczonego lub narzeczonej na około 3 miesiące przed planowaną datą ślubu.

Wymagane są następujące dokumenty:

• dowody osobiste osób mających zawrzeć związek małżeński
• aktualne metryki chrztu
• świadectwo bierzmowania
• ostatnie świadectwo z religii lub indeks
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej
• dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego: do ślubu konkordatowego o braku przeszkód cywilnych do zawarcia małżeństwa lub akt zawarcia związku cywilnego w Urzędzie Stanu Cywilnego.

Narzeczeni spoza parafii winni dostarczyć licencję na udzielenie ślubu lub zgodę na spisanie protokołu poza rodzimą parafią.

Wdowcy winni dostarczyć akt zgonu współmałżonka.